Uśmiecha się tak, że wydaje mi się
Że powracają do mnie wspomnienia z dzieciństwa
A jeśli będę patrzyła zbyt długo
Prawdopodobnie załamię się i rozpłaczę

Oczy ma z najbłękitniejszego nieba
Jak gdyby myślały o deszczu

Jego włosy przypominają mi
o ciepłym i bezpiecznym miejscu

Boże czemu nie mogę go mieć przy sobie

Choć na chwile

chwilkę

minute

sekundę

Jak pewno się domyślacie to o jakiejś tam mojej miłości... Cóż jestem jedną z tych "forever alone"- a w sercu się w kimś buja, ale przecież nie powiem mu tego, bo nie powiem. Nie jest to dziwne, nie będę się nad tym użalać czy coś. 

Moja mordka, raczej oczy.  Wyżej też moje wypociny.